Verhalen

Op een natte, broeierige namiddag in februari 2012 ontvangen Jenny Dotulong en haar man ons gastvrij in hun huis in Jakarta Pusat. Jenny, schoonheidsspecialiste, vertelt haar levensgeschiedenis aan ons (Yanuar Siddharta uit Indonesie en Annegriet Wietsma, die gedurende twee weken is overgekomen uit Nederland). Het echtpaar Dotulong is in 1969 getrouwd. Uit het huwelijk zijn vier kinderen geboren. Inmiddels is het gezin ook verblijd met de geboorte van twee kleinkinderen. Maar Jenny weet bijna niets van haar eigen moeder en vader.

Het verhaal van Oorlogsliefdekind Rika Jones

'Tot mijn 21e wist ik niet beter dan dat ik in 1948 geboren was in Semarang op Java, als kind van moeder Menkel. Pas toen ik vanuit Nederland naar Amerika ging emigreren, vertelde een ouder halfzusje me dat ik eigenlijk geboren ben in Padang op Sumatra, als kind van een Chinese moeder en een Nederlandse militair. Mijn biologische moeder had al drie Chinese kinderen en ik zag er zo anders uit, dat zij mij van haar moeder ter adoptie moest afstaan.'

Het verhaal van de Nederlandse Gerda de Haan over haar halfzus Edwina

Op een broers- en zussendag bedachten we dat we zo weinig wisten van onze vader, die al overleden was. Uit nieuwsgierigheid gingen we googelen naar mijn vaders naam en zo kwamen we al surfend bij de website van de 7 December Divisie. Stom toeval. Tot onze grote verbazing stond daar een oproep van een zekere Edwina, die op zoek was naar haar vader Eddie de Haan. Onze vader! We moesten echt bekomen van de schrik. De oproep was al een jaar oud, maar we hebben toch geprobeerd contact op te nemen. De oproep was in het Nederlands, dus we wisten niet eens of ze in Nederland of in Indonesië woonde...

Het verhaal van John Sopaheluwakan en zijn zusje Elly Hahijary

Toen ik een jaar of 6, 7 was, woonde ik met mijn moeder en mijn twee broertjes vlak bij een militair kamp. Adrie Vermeulen, een van de militairen die daar gelegerd was, kwam een paar weken lang vaak bij ons langs. En opeens, na een week of vijf, kwam hij niet meer. We vroegen aan zijn maat: ‘Waar is Adrie?’ Maar die zei: hij is er niet meer, hij is terug naar Nederland.’ Later bleek dat mijn moeder zwanger was van mijn zusje Elly. Vader Adrie Vermeulen heeft nooit meer iets van zich laten horen.

Op een avond kwam ik thuis na een avondje stappen met mijn jongere zusje. Daar zat mijn moeder, nog klaarwakker. Ik zou binnenkort gaan trouwen, en ze had besloten mij de waarheid te vertellen: ik was verwekt door een ander dan mijn vader. Mijn biologische vader was een Nederlandse militair die in Indonesië gelegerd was geweest. Ik was 24 jaar, en wist tot dat moment van niets.

Mijn zusje riep meteen heel gedreven. ‘Joh, we gaan hem zoeken!’ Maar ik reageerde heel koel. Ik dacht: ‘Als hij al die jaren nooit naar mij heeft gezocht, waarom zou ik dan naar hem gaan zoeken?’

Mijn vader heeft vroeger een keer tegen mij gezegd:  ‘Er is iets wat ik je nog een keer wil vertellen, maar dat komt nog wel’. Ik dacht dan: waar zal dat over gaan, iets met mijn opa of zo? Twaalf jaar geleden, ik was toen al 45 jaar, kwam ik bij mijn ouders op bezoek. Ze zaten samen aan tafel, mijn vader en mijn moeder. ‘Kom papa, vertel het nu maar,’ zei mijn moeder. En zo kwam het verhaal er tenslotte uit. Mijn vader heeft tijdens zijn militaire dienst in Indonesië twee kindertjes op de wereld gezet. Mijn moeder heeft het al die tijd geweten. Ze hebben er nooit met ons, mijn zusje en mij, over gepraat.

Als Henk in 1996 op 48-jarige leeftijd door een ernstig auto-ongeluk op de Intensive Care terechtkomt, moet met spoed zijn familie-geschiedenis opgezocht worden vanwege mogelijke complicaties. Pas dan biecht zijn jongere broer op dat Henk en diens tweelingbroer Vincent een andere, onbekende vader hebben. Alles staat beschreven in een dagboek van de man waarvan ze tot dat moment dachten dat het hun eigen vader was.

Als Edwina een half jaar oud is, vertrekt haar moeder in 1950 vanuit Bandung (Java) naar Nederland op zoek naar de verdwenen vader, de Nederlandse militair Eddie de Haan. Edwina zal haar moeder pas 53 jaar later terugzien: moeder Wanda blijft in Nederland wonen en de kleine Edwina blijft in Indonesië, waar zij opgroeit in een pleeggezin. Het is Edwina’s dochter Dina die de zoektocht naar de onbekende vader Eddie weet te voltooien.

Het weerzien met Indonesië tijdens de terugkeerreizen die in de jaren zeventig op gang kwamen, was voor veel Indië-veteranen een feest van herkenning. Maar voor de mannen van 3-7 RI, die in 1976 rustig in de lounge van hun hotel van hun vakantie genoten, werd het een confrontatie met een roep om erkenning.

Ik weet al heel lang dat ik een halfzus heb in Indonesie. Mijn vader is daar een keer heel open over geweest toen ik nog thuis woonde. Met mijn moeder lag het anders, die wilde er niet veel van weten, en nog steeds niet. Mijn vader heeft vroeger veel brieven geschreven naar huis, naar zijn ouders. Ik heb ze inmiddels bijna allemaal gelezen. Maar nergens rept hij over een dochter. Ik denk dat niemand in de familie het destijds geweten heeft.

Het verhaal van dochter Willy de Kleijn en haar vader Bob de Kleijn (Cor in Indie)