‘We dachten dat jullie het wel wisten.’

Als Henk in 1996 op 48-jarige leeftijd door een ernstig auto-ongeluk op de Intensive Care terechtkomt, moet met spoed zijn familie-geschiedenis opgezocht worden vanwege mogelijke complicaties. Pas dan biecht zijn jongere broer op dat Henk en diens tweelingbroer Vincent een andere, onbekende vader hebben. Alles staat beschreven in een dagboek van de man waarvan ze tot dat moment dachten dat het hun eigen vader was.

Als op een dag in 1947 de jonge Nederlandse militair B. door Surabaya loopt, ontmoet hij een leuke jonge Indische vrouw. Ze gaan samen uit, en diezelfde avond biecht zij hem verdrietig op dat zij in verwachting is van een Nederlandse marinier. De marinier is echter onvindbaar, en zij weet niet wat te doen. In zijn overmoed en met een hart vol medelijden vraagt B. haar ten huwelijk. Als de tweeling Henk en Vincent wordt geboren, accepteert B. hen als zijn eigen kinderen.

In 1951 vertrekt het gezin naar Nederland, waar nog een derde zoontje wordt geboren. De relatie loopt echter stuk. Moeder Lenie laat de kinderen achter bij haar man en knoopt een nieuwe relatie aan. Als ze er nu op terugkijken, heeft Henk altijd het gevoel gehad dat er iets niet klopte. Zijn jongere broertje leek sprekend op hun vader, maar hij en zijn tweelingbroer helemaal niet. Ze vonden het echter te pijnlijk om het onderwerp ooit aan te karten. Stel dat ze gewoon zijn kinderen waren, dan is dat toch een verschrikkelijke vraag?

Het contact met hun moeder is in al die jaren niet intensief, maar blijft wel in stand. Ieder leeft zijn leven, vragen over en weer worden er niet gesteld.

Blijkbaar is het onderwerp bij Henk’s stiefvader toch gaan wrikken, want jaren later schrijft hij een dagboek waarin hij alles uit de doeken doet en maakt hiervan een aantal kopieen. Andere familieleden lezen het verslag wel, zoals de jongere broers van Henk. Maar niemand neemt het op zich om ook een exemplaar aan de tweelingbroers te geven: ‘We dachten dat jullie het wel wisten’.

Als door het auto-ongeluk alles is uitgekomen, lezen Henk en zijn broer het dagboek voor het eerst zelf. Daarin staat ook de naam van hun vermoedelijke biologische vader. In een uitzending van Spoorloos doen zij een oproep naar informatie over hun vermeende vader. En wonder boven wonder, de betreffende oud-marinier en zijn vrouw kijken toevallig zelf naar die uitzending.

Als Henk een oproep krijgt van Spoorloos om opnieuw naar de studio’s te komen, is hij flink zenuwachtig. Tijdens de uitzending is hij er dan opeens: hun vader! Ze lijken als twee druppels water op elkaar. Vader J had al die tijd geen notie van het bestaan van de jongens. Hij had Lenie maar een keer ontmoet, tijdens een Oudejaarsavond feestje in het militaire ontspanningsoord. De omhelzing tussen vader en zijn twee onbekende zoons is warm en emotioneel.

Vanaf dat moment hebben Henk en Vincent regelmatig contact met hun vader en diens gezin. Hun nieuwe ‘zusje’ had altijd al een broer willen hebben, en krijgt er nu opeens twee tegelijk. De jongens worden helemaal geaccepteerd, ook door de vrouw van hun vader. Voor Henk voelt het als een nieuwe geboorte. Alle puzzelstukjes vallen eindelijk op hun plaats.

Met hun moeder hebben ze er ook nadien nooit over kunnen praten. ‘Het is verleden tijd, dat moet je achter je laten. Je moet alleen naar de toekomst kijken’, zegt ze dan.