Oorlogsliefdekinderen in Nederland

In het dagblad Tubantia is een ontroerend interview verschenen met oorlogsliefdekind Andrea. Het artikel is hier online te lezen. Andrea deed al in 2010 voor het eerst haar verhaal op deze website: 'Ik vind Oorlogsliefdekind een mooie naam'

We hebben de tekst van het interview in de Tubantia ook hieronder geplaatst, voor degenen die het liever via onze website lezen:'Militaire vader wilde oorlogskind Andrea niet erkennen'. Je kunt verder lezen door 'Lees meer' aan te klikken.

Het verhaal van Veronique Dudek over haar vader Mart Moors

Onze opa Martin heeft in Indië gevochten. Hij en mijn oma gingen regelmatig naar reünies van Indiëveteranen. Op een van die bijeenkomsten schijnt mijn oma uitgevallen te zijn tegen een man: ‘Jij hebt je kind achtergelaten in Indonesië’. Het werd een hele rel, want er zaten een heleboel mensen om hen heen. Waarom viel ze zo uit en wie was die man op wie ze zo boos was? Was dat zomaar iemand van wie zij wist dat hij een kind had achtergelaten? Of was het misschien Jan Muller, de biologische vader van onze vader?

Helaas voor Anne-Marie is gebleken dat de familie waarmee ze eindelijk in contact kwam doordat ze reageerden op haar oproep op deze website, niet haar bloedverwanten zijn (zie haar verhaal ‘Een tas met geheimen in de gangkast’ en het vervolg van haar zoektocht in ‘Weer een familie bij elkaar gebracht?’). De ontmoeting met Jos en Willemien Kruger was leuk, gezellig en spannend. En er is zeker gelijkenis. Maar verder waren er weinig aanknopingspunten. Een DNA test moest uiteindelijk uitsluitsel geven, en de test bleek negatief. Er is geen overeenkomst. Dus ‘terug bij af’, zoals Anne-Marie het voelt.
Ondanks deze teleurstelling is ze blij dat ze de familie ontmoet heeft. Het is een bijzondere ervaring geweest die ze niet had willen missen Ze heeft voorlopig vrede met het resultaat en geniet van het leven. En er is altijd kans op een nieuwe reactie, zoals ze zelf zegt.

Half juli 2014 zal Anne-Marie de familie ontmoeten die contact met haar opnam naar aanleiding van haar zoektocht en foto op Oorlogsliefdekind.nl. (lees het verhaal 'Een tas met geheimen in de gangkast'). Ze vindt het nu toch wel spannend en ziet erg naar de bewuste datum uit. De raadsels rondom haar geboorte, haar biologische moeder en haar adoptie zullen wel nooit ontrafeld worden, maar misschien komt ze dan eindelijk iets meer te weten over haar biologische vader. Daarmee zouden we gelukkig weer een Nederlands-Indonesische familie bij elkaar hebben kunnen brengen. We houden jullie op de hoogte!

Het verhaal van Oorlogsliefdekind Anne-Marie Kreyzer

Bij ons thuis in de gangkast stond de groene legertas van mijn vader uit zijn diensttijd bij het KNIL. Het was mij ten strengste verboden in die tas te kijken. Als je als kind iets niet mag, wordt het alleen maar aantrekkelijker, en ik heb natuurlijk wel eens geprobeerd te ontdekken wat daar toch voor verbodens in zat. Maar mijn ouders merkten het altijd, dan had ik per ongeluk iets verschoven. Dan werd me duidelijk gemaakt dat ik daar absoluut niet aan mocht komen...

Het verhaal van Oorlogsliefdekind Rika Jones

'Tot mijn 21e wist ik niet beter dan dat ik in 1948 geboren was in Semarang op Java, als kind van moeder Menkel. Pas toen ik vanuit Nederland naar Amerika ging emigreren, vertelde een ouder halfzusje me dat ik eigenlijk geboren ben in Padang op Sumatra, als kind van een Chinese moeder en een Nederlandse militair. Mijn biologische moeder had al drie Chinese kinderen en ik zag er zo anders uit, dat zij mij van haar moeder ter adoptie moest afstaan.'

In 2009 werd José Kerry door ons geinterviewd over haar onbekende militaire vader. Nu, 3 jaar later, zou het kunnen zijn dat zij haar vader gevonden heeft!

Haar contact met Oorlogsliefdekind.nl heeft de bal aan het rollen gebracht. Met de hulp van een veteraan en bemiddeling van de FIOM is José nu in afwachting van de uitslag van een DNA-test.

Op een avond kwam ik thuis na een avondje stappen met mijn jongere zusje. Daar zat mijn moeder, nog klaarwakker. Ik zou binnenkort gaan trouwen, en ze had besloten mij de waarheid te vertellen: ik was verwekt door een ander dan mijn vader. Mijn biologische vader was een Nederlandse militair die in Indonesië gelegerd was geweest. Ik was 24 jaar, en wist tot dat moment van niets.

Mijn zusje riep meteen heel gedreven. ‘Joh, we gaan hem zoeken!’ Maar ik reageerde heel koel. Ik dacht: ‘Als hij al die jaren nooit naar mij heeft gezocht, waarom zou ik dan naar hem gaan zoeken?’

Als Henk in 1996 op 48-jarige leeftijd door een ernstig auto-ongeluk op de Intensive Care terechtkomt, moet met spoed zijn familie-geschiedenis opgezocht worden vanwege mogelijke complicaties. Pas dan biecht zijn jongere broer op dat Henk en diens tweelingbroer Vincent een andere, onbekende vader hebben. Alles staat beschreven in een dagboek van de man waarvan ze tot dat moment dachten dat het hun eigen vader was.

(lees ook Andrea's persoonlijke verhaal:

Ik vind Oorlogsliefdekind een mooie naam )

Lieve mensen van Oorlogsliefdekind,

Ik zal proberen te vertellen hoe ik meer te weten ben gekomen over het historisch verleden van mijn vader.
Zoals in mijn 'verhaal' staat beschreven, wist ik alleen zijn naam. Gelukkig wist ik wel de naam van mijn halfbroer, met wie ik contact heb opgenomen. Van hem kreeg ik mijn vaders naam en geboortedatum.