Soldatenliefdes in Indonesië

Het verhaal van moeder Alice over haar plotseling verdwenen oorlogsliefde Bas

Ik werkte als verpleegster in het Marinehospitaal in Soerabaja. En zo heb ik Bas leren kennen, die werkte daar als ziekenverpleger in dienst van de Nederlandse marine. Het was niet meteen liefde op het eerste gezicht, dat is gegroeid. Je denkt: leuke jongen. Hij begon me te bevallen. We begonnen met elkaar om te gaan. Samen eten, dansen in de marinierskantine. En verder denk je daar eigenlijk niet bij na. Het was gewoon gezelligheid. Ik raakte zwanger, zo ging dat nou eenmaal in die tijd. Maar opeens was hij foetsie.

Het verhaal van Ibu Sulatra

Ik wil jullie wel mijn verhaal vertellen, maar veel ben ik al vergeten. Ik ben al zo oud. Ik weet niet eens mijn eigen leeftijd. Misschien dat ik al wel 90 jaar ben. Maar ik ben altijd aan hem blijven denken. Gisteravond nog, voordat ik zelfs maar wist dat jullie zouden komen, moest ik aan hem denken. Het is alsof hij mij ook in mijn dromen bezoekt. Eigenlijk houd ik nog steeds van hem. Eerlijk waar.

Als Elsje Kauw de jonge militair Jack voor het eerst ziet, heeft ze nog geen idee hoezeer hij haar leven zal veranderen. Ze raakt verliefd en verloofd. Maar een huwelijk wordt van alle kanten tegengewerkt. Ook als hun dochtertje Nana geboren wordt. En dan moet Jack vertrekken, terug naar Nederland. Els blijft achter met de belofte dat zij 'met de handschoen zullen trouwen'.

Elsje Kauw (voluit Kauw Liang Eng Nio) is het blij lachende meisje dat op de prachtige foto staat die inmiddels het ‘boegbeeld’ van oorlogsliefdekind is geworden. Haar verhaal staat beschreven in de categorie 'Soldatenliefdes in Indonesie'. Eind november 2010 is Ibu Els overleden.