Schrijf hier uw eigen recensie, reactie of aanvulling op het boek Liefde in tijden van oorlog
door: Oorlogsliefdekind
Wij zijn heel nieuwsgierig om van u te horen wat u vindt van ons boek
Liefde in tijden van oorlog
Als u een persoonlijke recensie wilt schrijven, of een reactie of een aanvulling hebt, kunt u deze hier plaatsen. Klik op 'reactie toevoegen' en schrijf wat u ons en de lezers wilt laten weten!
Onze vader Henk Gabel heeft het boek aan alle drie zijn kinderen gegeven. Hij heeft het zelf al meerdere malen gelezen, en is er ontzettend blij mee. Zijn woorden: Het is de waarheid wat er in die tijd is gebeurd. Voor hem een (h)erkenning voor een verplicht (als militair) verblijf in Indonesië, een land waar hij zijn hart aan heeft verpand en meerdere malen heeft kunnen bezoeken. Hij is nu 88 jaar en heeft alzheimer, maar alles over Indonesie blijft hem boeien, ondanks dat hij een posttraumatische stress heeft. Jose Kerry, (dochter van een dienstkameraad van mijn vader, van het boek en de film Tuan Papa) heeft vorige maand een bezoek gebracht aan mijn vader, zij hebben uren kunnen praten over Semarang waar hij gelegerd was en waar Jose gewoond heeft, beiden hebben het als heel plezierig ervaren. Wat een boek en film teweeg kan brengen!!!
Bedankt dat jullie de film en daarna het boek hebben uitgebracht.
In december heb ik het boek mogen ontvangen!! Wat is hij gaaf zeg. Het boek leest heerlijk weg en ziet er ontzettend mooi uit. Ik ben er ontzettend trots op dat mijn opa en de website er in staan. Had hij het nog maar kunnen zien. Hij had het geweldig gevonden. Mijn interesse voor het voormalig Indië is alleen nog maar groter geworden. Top!!
Ik heb het boek met veel enthousiasme gelezen. Ik kom zelf ook in het boek voor, ik zat toen bij de marechaussee. Het is heel goed beschreven allemaal. Ik stond versteld tijdens het lezen. Ik ben nog steeds beduusd. Ik spreek er nu met collega veteranen over. We hebben ons toen helemaal nooit gerealiseerd dat er zoveel kinderen zijn geboren. Dat ze werden verwekt, was misschien niet te voorkomen. Uit het boek blijkt dat het toch vaak om echte vriendschappen ging. Het waren allemaal jonge kerels toen. Die hadden het er verdomd moeilijk mee, dat ze niet mochten, als u begrijpt wat ik bedoel. Ik snap dat de legerleiding mensen liet overplaatsen, die zat hier natuurlijk niet op te wachten. Luguber eigenlijk. Als we het destijds hadden beseft, had er natuurlijk iets mee moeten gebeuren. Er had zeker aandacht aan die kinderen moeten worden besteed. Dat hun vaders nu niets er van willen weten, is zuur voor die mensen.
Wat een fantastisch boek! Toen ik de achterflap las dacht ik: dit is explosief materiaal, daar lees je weinig over. Ik heb met het onderwerp geen connectie maar na het lezen van dit boek realiseer ik me wat voor een lief en leed in die periode is geschiedt. Vanaf het begin word je aan de hand genomen en door de verhalen geleidt. Dat vond ik heel prettig. Het is goed gedetaieerd en onderbouwt. Nergens voelde ik me verloren in al die quotes en verhaallijnen. De gebruikte taal is losjes, niets wordt uit de weg gegaan maar uiteraard blijft het netjes. Later ben ik ook op de website gaan kijken en gezien hoeveel reacties en verhalen daar op staan. Het vult zeker een behoefte.
Ik vind dat dames Wietsma en Scagliola een gedegen boek hebben geschreven wat ik al aan andere heb aanbevolen.
Reacties
Voor hem een (h)erkenning voor een verplicht (als militair) verblijf in Indonesië, een land waar hij zijn hart aan heeft verpand en meerdere malen heeft kunnen bezoeken. Hij is nu 88 jaar en heeft alzheimer, maar alles over Indonesie blijft hem boeien, ondanks dat hij een posttraumatisch e stress heeft.
Jose Kerry, (dochter van een dienstkameraad van mijn vader, van het boek en de film Tuan Papa) heeft vorige maand een bezoek gebracht aan mijn vader, zij hebben uren kunnen praten over Semarang waar hij gelegerd was en waar Jose gewoond heeft, beiden hebben het als heel plezierig ervaren.
Wat een boek en film teweeg kan brengen!!!
Bedankt dat jullie de film en daarna het boek hebben uitgebracht.
Steveline Groen-van Beek
www.palmboom-divisie.nl
Piet Staats, veteraan Militaire Politie.
Toen ik de achterflap las dacht ik: dit is explosief materiaal, daar lees je weinig over.
Ik heb met het onderwerp geen connectie maar na het lezen van dit boek realiseer ik me wat voor een lief en leed in die periode is geschiedt. Vanaf het begin word je aan de hand genomen en door de verhalen geleidt. Dat vond ik heel prettig.
Het is goed gedetaieerd en onderbouwt. Nergens voelde ik me verloren in al die quotes en verhaallijnen. De gebruikte taal is losjes, niets wordt uit de weg gegaan maar uiteraard blijft het netjes.
Later ben ik ook op de website gaan kijken en gezien hoeveel reacties en verhalen daar op staan. Het vult zeker een behoefte.
Ik vind dat dames Wietsma en Scagliola een gedegen boek hebben geschreven wat ik al aan andere heb aanbevolen.
Peter.