Zondagmiddag 19 september 2010 was het zover: een Contactdag voor Indische oorlogsliefdekinderen, (hun) Nederlandse familieleden en iedereen die zich met het onderwerp verwant voelt.
De Contactdag begon officieel om 14.00 uur, maar om half twee druppelden de eerste mensen al binnen in de sfeervolle Kumpulan-zaal in Bronbeek. Totdat het programma officieel van start ging, kon iedereen zich tegoed doen aan koffie met spekkoek. Er waren veel mensen die we al kenden, geinterviewden die bijvoorbeeld mee hebben gewerkt aan de film Tuan Papa: Dien Faessen was er met haar dochters, Jose Kerry en haar man, Jan Dennie, en ook veteraan Henk Blom, een vader die hoopt ooit nog een keer zijn onbekende kind in de armen te kunnen sluiten. Zolangzamerhand kunnen we hen wel als echte ‘ambassadeurs’ van Oorlogsliefdekind beschouwen. Ook andere vaste contactpersonen konden we begroeten: Jan van Ewijk, die in 2009 als een van de eersten een bericht op oorlogsliefdekind.nl plaatste en wiens twee (nog steeds onbekende) Indische halfzusjes op de pr-kaart van Oorlogsliefdekind prijken, en Roy Meyer, die naar aanleiding van zijn verhaal op oorlogsliefdekind.nl door de Friese radio is geinterviewd over zijn zoektocht naar zijn vader.
Verder waren er mensen die we al wel ‘kenden’ via de website, maar die we nog niet persoonlijk ontmoet hadden. En er waren ook veel, heel veel nieuwe gezichten. In totaal zijn 86 mensen op de Contactdag afgekomen: Indische oorlogsliefdekinderen en hun partners en/of andere familieleden, Nederlandse families (kinderen en ook kleinkinderen) die wisten of vermoedden dat er een Indisch halfzusje of broertje moest zijn geboren, een paar veteranen die een kind hadden achtergelaten in Indonesie en daarnaar op zoek waren, en andere betrokkenen en geinteresseerden.
Nadat wij, de initiatiefnemers van Oorlogsliefdekind en organisatoren van de Contactdag, het spits afbeten met een historische schets en algemene achtergronden van Indische ‘oorlogsliefdekinderen’, informatie over het project Oorlogsliefdekind, en enkele ons bekende ervaringen van mensen met geslaagde ‘zoektochten’ of zoektochten waar ze nog midden in zitten, was de beurt aan de zaal. Een heleboel mensen wilden reageren en vertelden over hun eigen geschiedenis of zoektocht. Er waren
verhalen over verdriet en teleurstelling, over gelukte en onvervulde zoektochten en over de gevolgen daarvan, over vaders die gevonden waren maar niets van hun kind wilden weten, en over gelukkige herenigingen. Het waren stuk voor stuk emotionele verhalen, en dat liet de zaal niet onberoerd. De zakdoeken waren op het laatst niet meer aan te slepen, en voortdurend werd er geapplaudiseerd als iemand een verhaal had beeindigd.
Tot slot stond de laatste spreekster op en introduceerde met trots haar broers en zussen en hun gezamenlijke halfzus, die onlangs uit Indonesie was overgekomen. Ze hadden, sinds de ontdekking van elkaars bestaan, langzaam maar zeker een hechte band opgebouwd. Inmiddels was een van de broers getrouwd met een familielid van hun halfzusje en was er een kindje geboren, die mee was gekomen naar de Contactdag. Al had de kleine daar zelf nog weinig weet van, want ze lag nog in de kinderwagen... Een prachtige afsluiting van de zaalbijdrage!
Tijdens de pauze
werd er druk kennis gemaakt,
handen geschud
en overlegd.
Er was genoeg om te
bespreken en te delen!
Na alle enerverende verhalen konden we weer even op adem komen bij twee algemene voordrachten. Pauljac Verhoeven, directeur van Museum Bronbeek, hield een voordracht over de verschillende instanties die benaderd kunnen worden voor een zoektocht, en Marion van der Spek, vertegenwoordigster van De Basis, vertelde hoe De Basis voortaan hulp kan bieden als er sprake is van emotionele problemen die naar voren kunnen komen bij oorlogsliefdekinderen en Nederlandse familieleden. Tot nog toe was van een hulpaanbod geen sprake geweest, omdat de groep oorlogsliefdekinderen nooit als zodanig is erkend en nooit is aangemerkt als zijnde onderdeel van de doelgroep van De Basis, namelijk ‘Nederlandse uniformdragers en hun familieleden’. Met deze ‘erkenning’ door De Basis is ongemerkt een belangrijke mijlpaal gezet voor de Indische oorlogsliefdekinderen in Nederland.
Dan werd het uiteindelijk tijd voor een maaltijd, want iedereen was van ver gekomen en de magen vroegen om aandacht. Alle aanwezigen werden nadrukkelijk uitgenodigd om elkaar op te zoeken en bij elkaar aan te schuiven aan tafel, ook bij onbekenden, en met elkaar in gesprek te gaan. Want dat was uiteindelijk toch ook een van de doelstellingen van de middag: elkaar ontmoeten en misschien ook elkaar op weg helpen met zoektochten en andere hulpvragen.
Het museum Bronbeek serveerde een uitstekende Indische maaltijd. Anna Montan en Patrick Lauwerends (die de muziek en de titelsong voor de documentaire Tuan Papa hebben gecomponeerd en vertolkt) zorgden daarbij voor een prachtige muzikale omlijsting. Rest ons nog een woord van dank aan de vertegenwoordigers van het Indische maandblad Moesson en het veteranenblad Checkpoint, die tafels met informatie hadden ingericht.
Een fotograaf van Checkpoint maakte foto’s, en de reportage is in het decembernummer 2010 van Checkpoint te lezen.
Al met al kunnen we terugzien op een zeer geslaagde en hartverwarmende Contactdag!
Algemene informatie
Op 19 september 2010 organiseerde Oorlogsliefdekind een Contactdag voor betrokkenen en belangstellenden: de oorlogsliefdekinderen zelf, veteranenvaders, (mogelijke) halfbroers of –zusters en alle andere geinteresseerden. Verder waren er op ons verzoek mensen aanwezig die informatie konden geven over zoektochten. De Contactdag was aangekondigd via de website Oorlogsliefdekind.nl, en ook besteedde de Tros Nieuwsshow er de week daarvoor aandacht aan tijdens hun radio-uitzending op 10 september 2010.
Plaats van ontmoeting: de Kumpulan te Museum Bronbeek, waar ook het Indisch Herinneringscentrum is gevestigd.
De Contactdag werd mede mogelijk gemaakt door een financiele bijdrage van het V-fonds (Nationaal Fonds voor Vrijheid en Veteranenzorg) met middelen uit de BankGiro Loterij en Lotto. Uw deelname aan deze loterijen wordt daarom van harte aanbevolen.
Iedereen dank voor jullie aanwezigheid!
Team Oorlogsliefdekind:
Stef Scagliola, Annegriet Wietsma en Jean Hellwig |
Reacties
kami ex asrama PAK st Aloysius semarang mencari teman teman ex asrama (wesshuis) dan akan reuni 29 Des 2012. juga untuk Jan Dennie. groetjes mvan Ong Hok Gie
groeten, Ben en Annemarie Cloo
Bonnie ten Damme
maar er blijken zoveel dwarsverbanden te zijn,dat volgens mij, er nergens een een nederlander is die niet zijdelings is glinkt aan deze zaken mbt tot nederlands indie /indonesia
Nog hartelijk dank voor de contactdag ,waar velen van ons hun verhaal kwijt konden,aan elkaar of en plein public.Je voelt je op deze manier veel meer gebonden met elkaar als lotgenoten.Ik vond het kontakt met elkaar veel emotioneler dan op internet.
Chapeau voor de organisatie.
Roy Meyer
Elke dag kijk ik op de site of er een reactie is op mijn verhaal over de zusjes in Menado (of gewoon Holland).
Sinds de Contactdag twee of drie maal per dag. Natuurlijk volg ik ook alle andere verhalen met veel interesse.
Dat ik nu met de neus vooraan staat was wel even schrikken, maar het fijne gevoel was weer helemaal terug.
Het is precies zoals Henk Blom en de anderen al hebben beschreven het was genieten voor herhaling vatbaar.
De warmte die iedereen deze middag heeft uit gestraald,en het luisteren naar elkaar is gwoon geweldig.
Ik wil hier graag weer aan mee werken, zelfs achter de schermen.
Hartelijk dank en misschien tot gauw.
Jan en Hetty van Ewijk
Teneerste mijn complimenten voor de kumpulan op 19 september in Arnhem.
Iedereen had een luisterend oor en werd serieus genomen.
Wens iedereen verder heel veel sterkte met hun zoektochten.
Ook ik kon mijn verhaal even kwijt en dat luchtte echt op.
Wat ben ik trots op al deze mensen ook de organisatie en de mensen die hun vader respectievelijk moeder zoeken.
Geef niet op.
Wees trots op wie of wat je nu bent.
Veel liefs van deze kant.
Lies